یک روانشناس تاکید کرد : تزویج در دوران سالمندی به شادابی روحیه اشخاص یاری می نماید و بازدارنده از تولید افسردگی در سالمندان می شود , ولی به شرطی که از دست‌کم سالم جسمانی برخوردار بوده و توان حل و فصل مشکلات را داشته باشند تا نیز کلام نیکی برای یکدیگر باشند .
دکتر معالج خوش کنش در گفتگویی با اشاره به‌این اینکه انگیزه سالمند فقط را از تزویج بایستی نظارت کرد , ادامه داد : داشتن نیز سخن نو , نیاز به مراقبت , از تنهایی درآمدن و واهمه از مرگ از جمله دلایلی است که ممکن است یک سالمند را وادار به تزویج نماید . هر یک از این عارضه ها میتواند سود تزویج سالمند را دگرگون نماید .
او خاطر نشان کرد : بعداز کشف علت حساس رغبت سالمند به تزویج , می بایست سالمند به حیث سالم دیوانه مورد بررسی قرار گیرد و در‌حالتی که که سلامتش تایید شد , هیچ اقدامی خوبتر از وصلت و یافت کردن مصاحب و همراه نو نیست .
این روانشناس بیان کرد : سالمندان پا به سن گذارده ای که ممکن است در گیر مشکلات عصبی باشند و در صورت وصلت , موجب تخریب روحیه شخص مقابل شان هم شوند , خوبتر است از وصلت صرفنظر نمایند , چون تزویج پدیده ای است اجتماعی و دوچندان دارای اهمیت که بایستی بر پایه ی اصول درست صورت گرفته باشد تا منجر تبارک جسمی و روحی آن‌ها شود .
او با اشاره به نکاتی که سالمند بایستی در طول وصلت به آن‌ها دقت داشته باشد , یادآور شد : سالمندان بایستی اعتنا داشته باشند که همسر آن ها از لحاظ تراز فرهنگی با آن‌ها تناسب داشته باشد , چون در غیر این صورت , وصلت در هر سنی به یک بحران دورازشوخی تبدیل می شود . همینطور سالمندان خوبتر است در رابطه زمینه حضور نوباوه ها در معاش آنان هم به توافق برسند تا بعد ها در گیر نقص نشوند . برای مثال انتخاب نمایند که فرزندان آن ها تا چه حد میتواند به آن‌ها رمز بزند , آیا فرزند مجرد یک کدام از سالمندان میتواند با آنان معاش نماید و . . . یعنی الزامی است که در رابطه مسئله فرزندان خویش هم تماما کلام نمایند و دراین باره قبلی از تزویج به توافق برسند .
